مهدویت

قیام بزرگ امام حسین(ع)  که آثار بسیاری برای انسان‌ها در طول تاریخ دارد. آن حضرت همه داشته‌های خود را فدا کرد تا کلمه توحید باقی بماند و مشخص است که خداوند هم بر اساس وعده‌ای که فرموده است، او را برای دلها عزیز می‌کند به‌اندازه‌ای که امروز بعد از گذشت چهارده قرن شاهد هستیم که میلیون‌ها شیعه و دوستدار آن حضرت مسیرهای طولانی را با پای پیاده به‌سمت مزار مطهر آن حضرت طی می‌کنند تا عشق و ارادت خود را نسبت به آن حضرت و اهداف بزرگ او ابراز کنند. همه اینها به حادثه بزرگ عاشورا برمی‌گردد که وجدان آدم‌ها را آگاه و بیدار می‌کند. در عین حال بسیاری از شیعیان و حتی مردمی از دینهای یهودیت و مسیحیت آرزو می‌کنند که ای‌کاش در زمان قیام امام حسین(ع) بودند تا به یاری آن حضرت می‌رفتند، اما حالا که ما از وجود پربرکتش محروم هستیم باید سعی کنیم که از طریق زیارت‌نامه خواندن و حضور در کربلای معلی و زیارت مرقد شریف آن حضرت روح و جانمان را جلا بدهیم، چون امام حسین(ع) واسطه فیض خداست و به زائرهایش فیض و برکت می‌رساند.

در همین زمینه از امام رضا(ع) حدیثی نقل شده است با این مضمون: «هر امامی بر گردن دوستان و پیروانش عهد و پیمانی دارد و وفای به این عهد، با زیارت قبر آنان ممکن می‌شود. کسی که به شوق زیارت آنها و با تصدیق به فضیلت آنها به‌سوی قبور آنها برود مورد شفاعت ائمه در قیامت قرار می‌گیرد».